|
LISTOPAD Święto Niepodległości Jesienna pogoda Zwierzęta domowe Zimno, coraz zimniej
Zakłada się, że dziecko: Zapozna się z przedmiotami codziennego użytku z dawnych czasów. Utrwala symbole narodowe: flaga, godło oraz hymn narodowy. Podaje nazwę swojej miejscowości. Doskonali małą motorykę Doskonali umiejętności prawidłowego posługiwania się liczebnikami głównymi i porządkowymi. Kształtuje umiejętności przeliczania na konkretach w zakresie 5 i 6. Doskonali umiejętność klasyfikowania przedmiotów. Doskonali umiejętności rozumienia swoich uczuć i emocji związanych z pogodą. Zapoznaje się z obiegiem wody w przyrodzie. Wyjaśnia znaczenie deszczu dla ludzi, roślin i zwierząt. Dostrzega rytm i następstwo dnia i nocy. Rozwija logiczne myślenie poprzez rozwiązywanie zagadek słownych. Rozwija wrażliwość słuchową w zabawach związanych z rozpoznaniem głosów zwierząt. Rozwija słownik przez wprowadzenie pojęć: ssaki, ptaki, ryby – klasyfikowanie zwierząt. Kształtuje umiejętność wypowiadania się na forum grupy na temat swojego ulubionego zwierzęcia. Poszerza wiedzę dotyczą pracy weterynarza. Poznaje zwyczaje wybranych zwierząt zapadających w sen zimowy. Kształtuje umiejętności uważnej obserwacji przyrody (dostrzega zmiany zachodzące w przyrodzie w związku z nadejściem zimy). Rozpoznaje i nazywa kilka wybranych gatunków ptaków zimujących w Polsce. Wdraża się do mądrego i odpowiedzialnego dokarmiania ptaków w czasie zimy. Rozwija poczucia więzi z „małą ojczyzną”. Zapozna się z symbolami narodowym. Kształtuje postawy patriotycznej oraz poczucia szacunku dla symboli narodowych. Rozwija wiedzę na temat hymnu jako symbolu narodowego.
Realizacja Programu Wychowawczego:
Wartość: RODZINA Zasada: Poznaj tradycje swojej rodziny. Normy postępowania: 1. Szanuj swoich rodziców i dziadków. 2. Kultywuj tradycje swojej rodziny. Wartość: OJCZYZNA Zasada: Bądź małym patriotą.
Normy postępowania: 1. Poznaj i szanuj symbole narodowe: godło, barwy, hymn. 2. Bierz udział w obchodach świąt państwowych. Wartość: WARTOŚCI MORALNE Zasada: Kieruj się wartościami, nie krzywdź innych. Normy postępowania: 1. Odnoś się do innych z szacunkiem. 2. Dbaj o język, używaj zwrotów grzecznościowych. 3. Szanuj cudzą godność, odrębność, prywatność. 4. Nie rań uczuć innych. Nie sprawiaj im przykrości. Bądź miły dla innych.
Katechizm polskiego dziecka Władysław Bełza
— Kto ty jesteś?
— Polak mały.
— Jaki znak twój?
— Orzeł biały.
— Gdzie ty mieszkasz?
— Między swemi.
— W jakim kraju?
— W polskiej ziemi.
— Czem ta ziemia?
— Mą Ojczyzną.
— Czem zdobyta?
— Krwią i blizną.
— Czy ją kochasz?
— Kocham szczerze. — A w co wierzysz?
— W Polskę wierzę.
— Coś ty dla niej?
— Wdzięczne dziécię.
— Coś jej winien?
— Oddać życie.
Fotografie Joanna Papuzińska Lubię sobie podumać nad zdjęciami w albumach. Lubię popatrzeć sobie na czas, co gdzieś już pobiegł. Mama, jak była mała, przebrana za kotka. Młodzi babcia i dziadek schodzą z jakiejś góry. Nieznajomy wujaszek i nieznana ciotka, tato w czapce wojskowej, okropnie ponury. Rodziców ślub i wesele. Andzia, Zuzia, Januszek, Zosia, Hania, Felek. A tu łyse niemowlę gryzie własną nogę. To mam być ja? Ratunku! Uwierzyć nie mogę! Dzikie gęsi Ewa Szelburg-Zarembina Idą chłody, idą słoty jesienne. Dzionki krótkie, noce długie i ciemne. Idą słoty, idą psoty i głody zziębnie rola, zziębną lasy i wody. Oj, już pora, oj pora odlatywać dzikim gęsiom z jeziora. Hej, wy gąski, dzikie gąski żałosne, a powróćcie do nas tutaj na wiosnę.
Jesienna szaruga Dominika Niemiec Za oknem szaro i buro, nawet niebo płacze. I mama mówi, że nie pójdziemy na spacer. Bo wieje i leje, za oknem taka plucha, że wiatr mógłby porwać niejednego malucha. A ja czuję się jakoś tak dziwnie, nie wesoło, całkiem przeciwnie. I nie wiem, skąd ten smutek się we mnie bierze. Nie chcę się nawet bawić, tylko w łóżku leżę lub wklejam nos w szybę i gapię się w kałuże. A za oknem są ich chyba setki, małe, większe i te całkiem duże. Mama przy mnie siada, mierzwi mi czuprynę i o dziwo ma uśmiechniętą minę. Nie martw się kochanie, czasem gdy za oknem leje, mi też robi się smutno, tak to się już dzieje. Na szczęście deszcz kiedyś ustanie i słońce zacznie świecić, a wtedy uśmiechnie się twa buzia i buzie innych dzieci.
Kałużowy deszcz sł. Anna Warecka, muz. Adam Skorupka Biegać po kałużach to przyjemność duża,
chlapać się wesoło każde dziecko chce.
Biegać po kałużach i po deszczach, burzach,
pryskać wszystkim wkoło to zabawa jest.
Kto w kaloszach chodzi i jak kaczka brodzi,
wody się nie boi, dobrze bawi się.
Gdy będziemy duzi, wtedy do kałuży
nie będziemy wchodzić - każdy o tym wie.
Ref. Wyjdę sobie na podwórze,
takie fajne są kałuże,
kiedy pada deszcz, kałużowy deszcz.
Dziś na spacer pójdę z tatą
i w kałuży się pochlapię,
kiedy pada deszcz, kałużowy deszcz.
2. Kiedy zła pogoda, to niewielka szkoda,
bo w kałuży woda do zabawy jest.
A jak deszcz na dworze, mogę w każdej porze,
gdy kalosze włożę, dobrze bawić się.
Biegać po kałużach to przyjemność duża,
dzisiaj z nami mama będzie biegać też.
Mamo, włóż kalosze, a jak cię poproszę,
pobiegniemy razem, kiedy pada deszcz.
Ref. Wyjdę sobie na podwórze,
takie fajne są kałuże...
Dzień dobry! Dobranoc...Małgorzata Strzałkowska
Odkąd dobry świat istnieje, mknie godzina za godziną… Odkąd dobry świat istnieje, noc i dzień na przemian płyną. Kiedy szarość świat rozjaśnia, dzień za oknem wolno wstaje, budzi ptaki, budzi koty, budzi ludzi i tramwaje… Pomalutku wzeszło słońce, oświetliło lasy, parki i zagląda promieniami w najciemniejsze zakamarki. Potem wspina się wysoko, lejąc jasny blask dokoła, i w południe lśni najwyżej. Wyżej już się wspiąć nie zdoła. Każdy jakieś ma zajęcie, każdy z pracą się uwija, więc czas płynie bardzo prędko i już popołudnie mija. Jeszcze tylko tuż nad ziemią lśni wąziutki pasek słońca. Wreszcie hop! i słońce zaszło. I dzień zbliża się do końca. Po cichutku, powolutku, delikatnie, na paluszkach, nadszedł cichy, senny wieczór... Coraz ciemniej... Czas do łóżka! Noc już chustą świat zakryła... barwne sny się snują w dali, a na niebie błyszczą gwiazdy i lśni księżyc jak rogalik. Rano znowu słońce wstanie, zbudzi ludzi, ptaki, drzewa znowu będzie świat rozjaśniać i swym ciepłem nas ogrzewać. Ptaszki zimową porą sł. i muz. Agnieszka Jędrzejewska-Stachura I. Jestem wróbelkiem, ćwir, ćwir, ćwir, szare mam piórka i dziobek, kiedy okruszki dajesz mi, wtedy wesoło ćwierkać lubię: Ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, Ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir.
II. Ja jestem wroną, kra, kra, kra, czarne mam pióra i ostry dziób, jeśli mi zimą jeść coś dasz, chętnie zostanę z tobą tu. Kra, kra, kra, kra, kra, kra, kra, kra, kra, kra, kra, kra, kra, kra.
III. Jestem bocianem, kle, kle, kle, nogi mam długie i dziób czerwony, zimą nie spotkasz nigdy mnie, bo odlatuję w ciepłe strony. Kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle.
Zapasy na zimę Wanda Grodzieńska Biegnie myszka po ściernisku, trzyma ziarnko zboża w pyszczku. – Trzeba zbierać okruszyny, by nie zginąć pośród zimy. Skacze, skacze wiewióreczka po szumiącym lesie. Zrywa orzech na leszczynie i do dziupli niesie. – Trzeba zbierać już zapasy na zimowe, ciężkie czasy! Pije pszczółka miód na kwiatku, długą trąbkę stula. Wnet zabrzęczy, wnet poleci z powrotem do ula. – Trzeba zbierać dużo miodu, by nie było w zimie głodu! Wyjrzał zając spod jałowca. Cóż to za krzątanie? To już jesień – brzęczy pszczółka jesień, miły panie. Zbierz korzonki, zbierz kapustę i brzozową korę, byś, zajączku, nie marł z głodu w tę zimową porę!
|
