|
WRZESIEŃ
To jestem ja Moja grupa Moja droga do przedszkola Idzie jesień… przez las, park
Zakłada się, że dziecko: Słucha utworów literackich i odpowiada na pytania dotyczące ich treści. Nazywa podstawowe zmysły człowieka. Łączy pojęcia: smak, węch, dotyk, słuch, wzrok z odpowiednim zmysłem. Czyta całościowo nazwy: Bałtyk, Tatry, jezioro. Rozpoznaje wydrukowane swoje imię. Wyraża swoje emocje w sposób werbalny i niewerbalny Wskazuje swoją prawą stronę i lewą stronę Zna i stosuje zasady zgodnego współżycia w grupie – kodeks przedszkolaka. Bawi się bezpiecznie na placu przedszkolnym. Doskonali umiejętności samoobsługowe i higieniczne zgodnie z reżimem sanitarnym Zna swój adres i wie komu należy go podawać, a komu nie. Rozpoznaje i nazywa wybrane znaki drogowe. Wie, jak przechodzić przez ulicę, gdy nie ma sygnalizacji świetlnej. Klasyfikuje przedmioty według jednej cechy Rozpoznaje figury geometryczne (koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt) Przelicza elementy w zakresie sobie dostępnym. Dostrzega i nazywa zmiany zachodzące jesienią w przyrodzie. Nazywa odpowiednie drzewa, z którego pochodzą liście i owoce. Realizacja programu wychowawczego: Wartość: BEZPIECZEŃSTWO Zasada: Dbaj o bezpieczeństwo swoje i innych. Normy postępowania: 1. Przestrzegaj zasad ruchu drogowego dla pieszych. 2. Pamiętaj swój adres zamieszkania. 3. Nie biegaj po przedszkolu. Wartość: KONTAKTY RÓWIEŚNICZE Zasada: Kontroluj swoje zachowanie / Bądź koleżeński. Normy postępowania: 1. Baw się tak, abyś nie przeszkadzał innym.
Codziennie widzę świat i słyszę, jak rośnie kwiat. Gdy pójdę w góry, poczuję, jak pachnie wiatr – mmmmm. I lody zjem ze trzy, i dotknę chłodnej mgły, bo WIDZĘ, SŁYSZĘ, CZUJĘ, SMAKUJĘ, DOTYKAM! Ref.: Moje oczy widzą świat w kolorach, barw chyba sto. Moje uszy słyszą to, co muszą i co chcą. A mój nosek wącha, wącha, wącha, w buźce czuję smak. A gdy dotknę czegoś tu i tam, to już wiem, jakie szczęście mam! Codziennie patrzę w krąg i słyszę, jak brzęczy bąk. A w kuchni pachną ciasteczka z maminych rąk – mmmmmm. Smak pyszny: mniam, mniam, mniam, już dłonie w ciastkach mam, bo WIDZĘ, SŁYSZĘ, CZUJĘ, SMAKUJĘ, DOTYKAM! Ref.: Moje oczy widzą świat…
„Twoje ciało, moje ciało” Małgorzata Barańska
Twoje ciało, moje ciało różnych części ma niemało. Łokcie, biodra, łydki, uda – nigdy nam nie grozi nuda. Uszy, oczy, usta, nos. Teraz ty masz głos.
„Dziękuję, proszę, przepraszam” (sł. i muz. J. Kucharczyk).
Każdy zna te słowa,
słowa bardzo piękne,
słowa, dzięki którym
żyje się przyjemniej.
Ref.: Dziękuję, proszę, przepraszam –
czarodziejskie słowa trzy,
mówię je bardzo często
i często je mówisz ty.
II. Uczę brata, siostrę,
jak się zachowywać,
jak ładnie poprosić,
kiedy podziękować.
Ref.: Dziękuję, proszę…
III. Kiedy przez przypadek
kogoś obrazimy,
to go zawsze grzecznie
pięknie przeprosimy.
Ref.: Dziękuję, proszę…
„Palce” Małgorzata Barańska
Pierwszy palec to jest kciuk. Drugi robi: stuk, stuk, stuk. To jest długi trzeci palec, czwarty mniejszy, piąty – malec. Dłoń ma razem palców pięć. Policz z nami, gdy masz chęć.
„Prawa, lewa strona ciała” Małgorzata Barańska
Prawe oko, prawe ucho, prawa ręka, prawy bok. Prawą nogą najpierw tupnę, potem w prawo zrobię krok. Tutaj lewy mam policzek, lewe ucho, lewe oko. Stań naprzeciw mnie, kolego, i spójrz w oczy mi głęboko.
„Zasady przedszkolaka” B. Szelagowska
Kto chce pani coś powiedzieć; Zaśpiewać piosenkę wie, że najpierw w górę trzeba unieść rękę.
Czarodziejskie słowa: „proszę, przepraszam, dziękuję” mówmy jak najczęściej! To nic nie kosztuje.
Tak jak co dzień – po zabawie trzeba sprzątnąć salę. Poustawiać na swych miejscach: Misie, klocki, lale...
Choć na dworze jest pochmurno dzieci dobrze o tym wiedzą, że od razu jest przyjemniej gdy miłego coś powiedzą.
Nie lubimy hałasować bo od tego boli głowa. Gdy głośno krzyczymy, innych dzieci nie słyszymy.
Każde pewnie o tym wie: stolik z krzesłem lubią się. My ich tajemnicę znamy. Krzesło zawsze przysuwamy.
Stoi kosz w kącie sali i czeka na dzieci. Zawsze chętnie im się chwali, że lubi jeść śmieci.
Przed jedzeniem, po zabawie trzeba dobrze umyć ręce. Nie chlapiemy się – bo chcemy, by porządek był w łazience.
„Ruch uliczny” (sł. i muz. J. Kucharczyk).
1.Kiedy rano idę z mamą do przedszkola,
przechodzimy przez ruchliwe skrzyżowanie.
Samochody jadą szybko, każdy w swoją stronę –
my stoimy i czekamy, aż światło będzie zielone.
Ref.: Zielone światło – możesz iść,
czerwone światło – stój i czekaj!
Gdy zielone znów zabłyśnie,
śmiało idź, nie zwlekaj!
2. Na plecaku odblaskowe mam światełka
i przechodzę przez ulicę tam, gdzie zebra.
Mama albo tata mocno trzyma mnie za rękę,
bo wiem o tym, z dorosłymi na drodze
zawsze bezpieczniej.
Ref.: Zielone światło – możesz iść,
czerwone światło – stój i czekaj!
Gdy zielone znów zabłyśnie,
śmiało idź, nie zwlekaj!
|
