Wartość: KONTAKTY RÓWIEŚNICZE Zasada: Kontroluj swoje zachowanie / Bądź koleżeński
Normy postępowania:
1. Wyrażaj swoje emocje w sposób zrozumiały i akceptowany przez innych.
2. Zwróć się z problemem do nauczyciela.
3. Nie obrażaj się.
4. Nie wyrządzaj krzywdy innym.
5. Nie wyśmiewaj się z kolegi / koleżanki.
6. Baw się tak, abyś nie przeszkadzał innym.
7. Pamiętaj o konsekwencjach swojego działania.
8. Słuchaj, co mówią inni, spokojnie oczekuj na swoją kolej.
9. Pomagaj młodszym, słabszym, mniej sprawnym.
10. Dziel się z innymi tym, co masz.
11. Ciesz się z własnych sukcesów, doceniaj sukcesy innych.
12. Z godnością przyjmuj porażki.
Piosenki:
Bajeczki- sł. Urszula Piotrowska muz. Magdalena Melnicka-Sypko
Na pólkach mieszkają książeczki.
W książeczkach mieszkają bajeczki.
Opowiem o nich wam,
bo wszystkie dobrze znam.
Opowiem o nich wam,
bo wszystkie dobrze znam.
W bajeczkach znajdziecie rycerzy,
królewnę, co spała na wieży,
i dobrych wróżek sto,
i czarownicę złą,
i dobrych wróżek sto,
i czarownicę złą.
A kiedy się dziecko zasłucha,
to wróżki mu szepczą do ucha.
Pokochaj bajek świat na wiele, wiele lat.
Pokochaj bajek świat na wiele, wiele lat.
Przedszkolna samba- sł. Stanisław Karaszewski, muz. Tomasz Strąk
Brazylijska dżungla, tropikalny gąszcz,
płynie Amazonka, a w niej wielki wąż.
Tańczy kondor z anakondą, prosi ara jaguara.
Tylko lama tańczy sama, z kuguarem zła to para.
Ref.: Tańczmy sambę wszyscy razem w kole,
brazylijską sambę tańczy całe przedszkole. x2
Brazylijska dżungla, tropikalny las.
Brazylijska samba niech rozgrzewa nas.
Tańczy kondor z anakondą, prosi ara jaguara.
Tylko lama tańczy sama, z kuguarem zła to para.
Halo, halo!- sł. i muz. Joanna Bernat
Halo! Halo! – tak słychać w telefonie.
Halo! Halo! – powtarzać lubię sam.
Halo! Halo! – do taty dziś zadzwonię.
Porozmawiać z nim ochotę mam.
Stuku! Stuku! – napiszę SMS–a.
Stuku! Stuku! – literek równy rząd.
Stuku! Stuku! – na SMS–a czeka
babcia, która jest daleko stąd.
Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń! – telefon znowu dzwoni.
Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń! – odbiorę dzisiaj sam.
Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń! – pobawię się z mamusią,
bo telefon taki ładny mam!
Wiersze:
Dinozaury- Aleksandra Wojtyła
Dinozaury to takie stworzenia,
których już od dawna na świecie nie ma.
Niektóre były duże, wielkości wieżowca,
a inne małe, na przykład jak owca.
Drapieżny tyranozaur był groźny szalenie,
jego się bało każde stworzenie.
Jak szedł, to wokół ziemia drżała,
siał pośród zwierząt strachu bez mała.
Największe były brontozaury chyba,
ich szyje sięgały prawie do nieba.
Skubały listki z koron drzew,
smakował im także mały krzew. (...)
Dinozaury wyginęły miliony lat temu
i do dzisiaj nie wiemy czemu.
Krążą na ten temat różne spekulacje
i do końca nie wiadomo, kto ma rację.
Na przystanku- Krzysztof Roguski
Pociąg jedzie! – „Ależ skąd!”
Czemu mnie wprowadzasz w błąd?
Przecież jedzie, tam z oddali,
a zrobiony jest ze stali.
Przecież jeżdżąc cały dzień,
stuka głośno: deń, deń, deń!
I przecież nawet z wyglądu
jest podobny do pociągu!
To jest pociąg! Elektryczny!
Taki szybki i magiczny!
Przecież jedzie, wprost po torze
i wszędzie pojechać może.
I z przystanków, nieraz skwerów,
bierze w podróż pasażerów.
A gdy tak przez miasto krąży
zawsze w każde miejsce zdąży.
Tak z przystanku do przystanku,
rano, wieczór – bez ustanku.
– „Toż to TRAMWAJ, a nie pociąg,
kręcąc się niczym korkociąg,
jeżdżąc po calutkim mieście,
dla nas się zatrzymał wreszcie!”
Gdy będę konstruktorem- Dominika Niemiec
Kiedyś, gdy będę dorosły,
taki już całkiem duży,
stworzę specjalną maszynę
do robienia kałuży.
Albo skomplikowany aparat
do przeganiania chmur i deszczu,
lub pułapkę do łapania much
za pomocą białego pieprzu.
A najbardziej pragnę,
nie wiem, czy wiecie,
zostać sławnym wynalazcą
znanym na całym świecie.
Taki ktoś za swe wynalazki
nagrody fantastyczne zdobywa.
Na różnych galach się prezentuje,
w różnych miejscach bywa.
I tu niestety powstaje kłopot,
ambaras nie byle jaki.
Bo wszyscy są zwykle odważni,
nawet małe dzieciaki.
A ja choć nie jestem już mały
i w głowie mam pomysłów sto,
wstydzę się ogromnie o nich mówić,
tremę mam jak mało kto.
Martwi mnie, że będąc w przyszłości
wielkim, znanym konstruktorem,
dalej czuł będę ten wstyd
i żadnej nagrody osobiście nie odbiorę.
Robotek- Joanna Papuzińska
Blacha, gwoździe, drut, śrubokręt i młotek.
Co to będzie?
Mały robot, Robotek.
Dla kogo?
No, nie dla mnie,
ja go dam naszej mamie.
Robotek co dzień o świcie
nastawi dla wszystkich wodę na mycie,
do sklepu zbiegnie na dół
i zakupy zrobi do obiadu.
Pozdejmuje kożuchy z mleka,
szczypiorek drobno posieka,
wyprasuje fartuszki,
guzik przyszyje do bluzki.
Ugotuje, pozmywa, sprzątnie, zrobi pranie,
a mama będzie leżeć na tapczanie
i książki czytać,
albo nas pytać:
„A może byśmy poszli do kina, kochani?”
